दैले अँध्यारोमा भाउजू सम्झेर मझाले च्यापेको कथा
यो कथा एउटा गाउँको हो, जहाँ रमेश नामको एउटा युवक बस्दथ्यो। रमेश निकै मेहनती र सोझो स्वभावको थियो। ऊ आफ्नो दाइ र भाउजूको साथमा बस्थ्यो। रमेशको दाइ सहरमा काम गर्थे, त्यसैले घरको कामधन्दा र खेतीपातीको जिम्मा प्रायः रमेश र उनकी भाउजूले मिलेर सम्हाल्थे।
भाउजू निकै राम्री थिइन्, उनी रमेशलाई सधैं माया गर्थिन् र उसलाई आफ्नै भाइजस्तो मान्थिन्। तर रमेशको मन भने भाउजूको सुन्दरतामा अल्झिन थाल्यो। उसले कहिलेकाहीँ भाउजूलाई हेर्दै मनमनै सोच्थ्यो, "कसरी यस्तो राम्रो मान्छे मेरो दाइको भाग्यमा परिन् होला?" तर ऊ यो कुरा कसैलाई भन्न सक्दैनथ्यो।
अँध्यारो रातको कथा
एकदिन रमेशको दाइ सहर गएका थिए, र रमेश र भाउजू घरमा मात्रै थिए। त्यो दिन भारी वर्षा परिरहेको थियो। बिजुली चम्किरहेको थियो र गाउँभरि अँध्यारो छाएको थियो। रमेश भान्सामा भाउजूलाई मद्दत गर्दै थियो।
त्यसैबीच, भाउजूले रमेशलाई के भन्न खोजिन्, तर उनलाई लाज लाग्यो। रमेशले सोधे, "के भयो भाउजू? केही भन्नु छ?"
भाउजूले मुस्कानसहित भनिन्, "रमेश, तिमी साँच्चै राम्रो छौ। तिम्रो मेहनत देखेर म खुसी हुन्छु।"
यो सुनेर रमेशको मनमा केही फरक खालको भावना जाग्यो। उसले भाउजूलाई हेर्यो, तर भाउजूले नजर झुकाइन्।
अनपेक्षित घटना
रात गहिरिँदै गयो। रमेशले गोठमा गाईभैंसीलाई खाना खुवाउन गयो। त्यहाँ गहिरो अँध्यारो थियो। उसले लठ्ठी लिएर गोठमा गयो। तर अँध्यारोले गर्दा उसले कोहि नचिन्ने गरी कसैलाई पछाडिबाट समात्यो। रमेशले सोचेको थियो, "यो भाउजू हुनुपर्छ।"
उसले मझाले समातेर भनी दियो, "भाउजू, तपाईं साँच्चै मेरो लागि धेरै महत्वपूर्ण हुनुहुन्छ। म तपाईंलाई सधैं माया गर्छु।"
तर जब उसले आफ्नो हात हटायो र टर्च बालेर हेर्यो, त्यो उनकी भाउजू होइन, छिमेकीकी दिदी थिइन्।
अन्त्य
यो घटना पछि रमेशलाई धेरै लाज लाग्यो। भाउजूले रमेशलाई सम्झाइन्, "रमेश, कहिलेकाहीँ भावना नियन्त्रण गर्न सिक्नुपर्छ। तिमी राम्रो मान्छे हौ, तर गलत सोचले जीवन बिग्रिन्छ।"
यो घटनाले रमेशलाई जीवनभरको पाठ दियो। अब उसले आफ्नो ध्यान पढाइ र काममा लगायो। तर त्यो रातको घटना उसले कहिल्यै बिर्सन सकेन।
कथा: जीवनमा कहिलेकाहीँ भावना र परिस्थिति नियन्त्रण गर्नु जरुरी हुन्छ। यो कथा रमेशको गल्ती र त्यसबाट सिकेको पाठ हो।
Post a Comment
0Comments